لطایف اخلاقی

 لطایف اخلاقی

گویند مردی، میهمانی مفصّلی ترتیب داده بود. میهمان‌ها پس از خوردن شام شروع به صحبت با یکدیگر کردند و مجلس را ترک نکردند. میزبان توان بیدار ماندن را نداشت و شرم داشت به آن‌ها صریح بگوید، خانه را ترک کنید. به میهمانان گفت: خوب است برای زینت بخشیدن به مجلس، مقداری قرآن، قرائت کنیم و آن‌گاه این آیه را خواند: «... إِذَا دُعِیتُمْ فَادْخُلُوا فَإِذَا طَعِمْتُمْ فَانتَشِرُوا وَ لَا مُسْتَأْنِسِینَ لِحَدِیثٍ إِنَّ ذَلِکمْ کانَ یؤْذِی النَّبِی فَیسْتَحْیی مِنکمْ وَ اللَّهُ لَا یسْتَحْیی مِنَ الْحَقِّ؛ هنگامی که دعوت شدید، داخل شوید و وقتی غذا خوردید، پراکنده شوید، و (بعد از صرف غذا) به بحث و صحبت ننشینید. این عمل پیامبر را ناراحت می‌کند، ولی از شما شرم می‌کند (و چیزی نمی‌گوید)؛ اما خداوند از (بیان) حق شرم ندارد.» (احزاب: 53)